همه ما تجربه عصبانیت را داریم؛ چه به شکل یک ناراحتی کوتاهمدت و گذرا، و چه به صورت خشم شدید و انفجاری. عصبانیت یک احساس انسانی طبیعی و معمولاً سالم است، اما وقتی از کنترل خارج شود، میتواند روابط شخصی، محیط کار و کیفیت کلی زندگی را تحت تأثیر قرار دهد. گاهی احساس میکنیم تحت تسلط یک هیجان قدرتمند و غیرقابل پیشبینی هستیم و نمیتوانیم خود را کنترل کنیم.
عصبانیت چیست و چرا رخ میدهد؟
چارلز اسپیلبرگر، روانشناس متخصص در مطالعه عصبانیت، میگوید: «عصبانیت یک حالت احساسی است که شدت آن میتواند از ناراحتی ملایم تا خشم شدید و انفجاری متغیر باشد.» مانند دیگر احساسات، عصبانیت با تغییرات فیزیولوژیکی همراه است؛ ضربان قلب و فشار خون افزایش مییابد و سطح هورمونهای انرژی، آدرنالین و نورآدرنالین بالا میرود.
عصبانیت میتواند ناشی از محرکهای بیرونی مانند یک فرد خاص یا رویدادهای روزمره و همچنین محرکهای درونی مانند نگرانی یا تفکر مداوم درباره مشکلات شخصی باشد. خاطرات تجربههای آسیبزا یا تحریککننده نیز میتوانند خشم را فعال کنند.
روشهای طبیعی ابراز عصبانیت
روش غریزی ابراز عصبانیت پاسخ تهاجمی است. عصبانیت واکنشی طبیعی به تهدیدهاست و احساسات و رفتارهای قدرتمند ایجاد میکند که به انسان امکان دفاع از خود را میدهد. بنابراین، میزان مشخصی عصبانیت برای بقا ضروری است.
با این حال، قوانین، هنجارهای اجتماعی و عقل سلیم محدودیتهایی برای ابراز عصبانیت ایجاد میکنند. ما نمیتوانیم به هر شخص یا شیء که ما را آزار میدهد حمله کنیم.
سه رویکرد علمی برای مدیریت عصبانیت
افراد از سه روش اصلی برای مدیریت عصبانیت استفاده میکنند: ابراز، سرکوب و آرامسازی داخلی.
ابراز قاطع: ابراز عصبانیت به شکل قاطع (Assertive) به معنای بیان نیازهای خود بدون آسیب رساندن به دیگران است. قاطع بودن، پرخاشگری نیست؛ بلکه احترام به خود و دیگران است. این روش سالمترین شکل ابراز عصبانیت محسوب میشود.
سرکوب و هدایت عصبانیت: در برخی موارد، عصبانیت سرکوب میشود و به رفتارهای سازنده هدایت میشود. اگر عصبانیت به بیرون ابراز نشود و به درون هدایت شود، میتواند فشار خون، افسردگی و دیگر مشکلات جسمی ایجاد کند.
آرامسازی داخلی: کنترل واکنشهای درونی، کاهش ضربان قلب و آرام کردن خود از طریق تنفس عمیق و تمرینهای ذهنی به فروکش کردن احساسات عصبانیت کمک میکند.
چرا برخی افراد زود عصبانی میشوند؟
جری دِفنباکر، روانشناس متخصص مدیریت عصبانیت، میگوید برخی افراد به طور طبیعی سریعالعصبی هستند. آنها آسانتر و شدیدتر از دیگران عصبانی میشوند. برخی دیگر عصبانیت خود را به صورت انفجاری نشان نمیدهند اما به طور مزمن کجخلق و زودرنج هستند.
این ویژگیها میتواند ناشی از عوامل ژنتیکی، فیزیولوژیکی و محیط اجتماعی باشد. کودکان حساس و زودرنج از بدو تولد بیشتر مستعد عصبانیت هستند و خانوادههای پرآشوب و فاقد مهارتهای ارتباط عاطفی موثر میتوانند این رفتار را تشدید کنند.
تکنیکهای علمی برای کنترل عصبانیت
آرامسازی و تنفس: تمرینات تنفس عمیق و تصاویر ذهنی آرام به کاهش خشم کمک میکنند. تمرین روزانه و استفاده در شرایط تنشزا بسیار موثر است.
بازسازی شناختی: افراد عصبانی معمولاً افکار خود را اغراقآمیز میبینند. تغییر نحوه تفکر به سمت واقعبینی و منطقی میتواند عصبانیت را کاهش دهد.
حل مسئله: گاهی عصبانیت ناشی از مشکلات واقعی است. تمرکز بر نحوه مدیریت مشکل و برنامهریزی برای مقابله با آن مفیدتر از یافتن راهحل فوری است.
ارتباط مؤثر: به جای واکنش سریع، ابتدا گوش کنید و سپس پاسخ دهید. به پیامهای پنهان پشت عصبانیت دیگران توجه کنید و آرامش خود را حفظ کنید.
استفاده از طنز: طنز سبک میتواند بار روانی عصبانیت را کاهش دهد و دیدگاه شما نسبت به موقعیت را متعادلتر کند.
تغییر محیط: گاهی محیط اطراف باعث تحریک عصبانیت میشود. اختصاص دادن زمانهای مشخص برای آرامش و دوری از محرکها میتواند مفید باشد.
مشاوره و آموزش قاطعیت
اگر عصبانیت شما کنترلناپذیر است و زندگی یا روابط شما را تحت تأثیر قرار داده، مشاوره روانشناختی توصیه میشود. روانشناس میتواند روشهای مختلف تغییر رفتار و تفکر را آموزش دهد. دورههای آموزش قاطعیت نیز به افراد عصبی کمک میکند تا نیازهای خود را بدون پرخاشگری بیان کنند.
عصبانیت یک احساس طبیعی است، اما نیاز به مدیریت دارد. نمیتوان تمام محرکها را حذف کرد، اما میتوان یاد گرفت واکنش خود را کنترل کنیم. مدیریت عصبانیت کیفیت زندگی و روابط را بهبود میبخشد و از آسیبهای جسمی و روانی جلوگیری میکند.