ورزش درمانی | نسخه‌ای علمی برای رهایی از افسردگی و بازگشت به زندگی

عنوان فارسی: ورزش درمانی؛ چگونه فعالیت جسمانی می‌تواند افسردگی را پیشگیری و درمان کند
عنوان انگلیسی: Exercise as a therapeutic modality for the prevention and treatment of depression.
نویسنده: James A. Blumenthal & Alan Rozanski ScienceDirect+۲Icahn School of Medicine at Mount Sinai+۲
سال انتشار: ۲۰۲۳ ScienceDirect+۱
موضوع: ورزش به‌عنوان مداخله درمانی در اختلال افسردگی (افسردگی عمده)
لینک مقاله: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0033062023000142 ScienceDirect+۱

چکیده مقاله

در این مقاله مروری، نویسندگان شواهد علمی جدیدی را بررسی کرده‌اند که نشان می‌دهد فعالیت جسمانی منظم نه‌تنها برای سلامت قلبی‌عروقی مفید است، بلکه تأثیر عمیقی بر سلامت روان دارد. آن‌ها توضیح می‌دهند که ورزش ساختاریافته می‌تواند به‌عنوان یک درمان مؤثر برای اختلال افسردگی عمده (MDD) به کار رود؛ اختلالی که از مهم‌ترین دلایل ناتوانی روانی در جهان به شمار می‌آید. با مرور کارآزمایی‌های بالینی تصادفی (RCT)، مشخص شده است که ورزش در مقایسه با درمان‌های رایج یا مراقبت عادی، باعث کاهش علائم افسردگی، افزایش عزت‌نفس و بهبود کیفیت زندگی می‌شود.

علاوه بر این، مقاله به مکانیزم‌های زیستی و روانی مرتبط اشاره دارد؛ از جمله افزایش فاکتور نورون‌زایی مشتق از مغز (BDNF)، کاهش التهاب، بهبود کیفیت خواب و تقویت روابط اجتماعی. در پایان، نویسندگان پیشنهاد می‌کنند ورزش باید در کنار درمان‌های دارویی و روان‌درمانی قرار گیرد. آن‌ها مفهومی نوین با عنوان «روان‌پزشکی سبک زندگی» (Lifestyle Psychiatry) را معرفی می‌کنند که بر تغییر عادت‌های روزانه برای بهبود سلامت روان تأکید دارد.

توضیحات

افسردگی یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی است و میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت‌تأثیر قرار داده است. درمان‌های دارویی و روان‌درمانی کمک‌کننده‌اند، اما همیشه پاسخ کامل نمی‌دهند. مقاله‌ای که در ژورنال معتبر Progress in Cardiovascular Diseases منتشر شده، نشان می‌دهد ورزش می‌تواند نقش مکمل و گاه جایگزین در درمان افسردگی داشته باشد.

به گفته نویسندگان، انجام تمرینات منظم هوازی با شدت متوسط مانند پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری، سطح انرژی را بالا می‌برد، کیفیت خواب را بهبود می‌دهد و احساس کنترل فرد بر زندگی را تقویت می‌کند. حتی ۳۰ دقیقه پیاده‌روی تند در روز، می‌تواند خلق‌وخو را به شکل قابل‌توجهی بهبود دهد. ورزش فقط بر بدن اثر نمی‌گذارد؛ بلکه مستقیماً مغز را تقویت می‌کند. افزایش ترشح BDNF، کاهش التهاب و تقویت ارتباطات اجتماعی از مهم‌ترین اثرات آن است. متخصصان سلامت روان توصیه می‌کنند که ورزش، بخشی ثابت از برنامه درمانی بیماران مبتلا به افسردگی باشد.

نویسندگان مقاله تأکید دارند که برای آغاز این روند، نیاز به تمرینات سنگین نیست. فعالیت‌های ساده، اگر به‌طور منظم انجام شوند و همراه با لذت و استمرار باشند، نتایج پایداری در سلامت روان ایجاد می‌کنند. در نهایت، این مقاله رویکردی نو به روان‌پزشکی ارائه می‌دهد: «روان‌پزشکی سبک زندگی». رویکردی که بر تعامل میان رفتارهای سالم مانند ورزش، تغذیه متعادل و خواب کافی با عملکرد روانی تمرکز دارد. پیام مقاله روشن است: حرکت، داروی ذهن است.