بسیاری از افراد در مقطعی از زندگی تصمیم میگیرند به درمان روانشناختی یا همان رواندرمانی روی آورند. این تصمیم میتواند نقطهی عطفی در مسیر رشد و بهبود روانی باشد. جالب است بدانید هر سال حدود ده میلیون آمریکایی رواندرمانی دریافت میکنند، زیرا درمان مؤثر است. اما نکتهی مهمتر این است که اثربخشی درمان تنها زمانی محقق میشود که درمانگر مناسب را انتخاب کنید. پرسش کلیدی این است: چگونه درمانگری بیابیم که واقعاً به ما کمک کند؟ پیش از پاسخ دادن به این پرسش، باید چند باور نادرست دربارهی انتخاب درمانگر را کنار بگذاریم.
افسانه اول: دانشگاه برتر، تضمینکنندهی درمانگر خوب نیست
بسیاری تصور میکنند اگر درمانگر از دانشگاهی مشهور فارغالتحصیل شده باشد، حتماً درمانگر مؤثری است. در حالی که واقعیت چنین نیست. آموزش اهمیت دارد، اما کیفیت درمان به عوامل انسانی و ارتباطی بستگی دارد، نه صرفاً مدرک دانشگاهی. درمانگران خوب و بد، هر دو میتوانند از دانشگاههای معتبر بیرون بیایند.
افسانه دوم: مدرک دکتری نشانهی مهارت درمانی نیست
داشتن مدرک دکتری یا گواهینامههای متعدد، بهتنهایی تضمینی برای اثربخشی درمان نیست. بسیاری از درمانگران ازدواج و خانواده یا مددکاران اجتماعی بالینی فقط مدرک کارشناسی ارشد دارند، اما با این حال بسیار حرفهای و مؤثر عمل میکنند. آنچه اهمیت دارد، توانایی ارتباط انسانی و درک عمیق درمانگر است.
افسانه سوم: نویسنده بودن، به معنای درمانگر مؤثر بودن نیست
نوشتن کتاب و مقالهی علمی، نشانهی دانش و پژوهشگری است، اما الزاماً به معنای مهارت درمانی نیست. درمان مؤثر به مهارت گوش دادن، همدلی، و درک تجربهی انسانی نیاز دارد؛ نه صرفاً تسلط بر نظریهها.
افسانه چهارم: تکنیکهای علمی، تضمین موفقیت درمان نیستند
یکی از بزرگترین سوءتفاهمها در رواندرمانی این است که اگر درمانگری فقط از روشهای «علمیِ اثباتشده» استفاده کند، حتماً مؤثر است. اما پژوهشهای متعدد نشان دادهاند که تکنیکها تنها بخش کوچکی از موفقیت درمان را توضیح میدهند. درمان یک فرایند انسانی و رابطهای است، نه یک مداخلهی مکانیکی مانند پزشکی. آنچه تفاوت میسازد، کیفیت رابطهی درمانی است؛ نه نام تکنیک یا مکتب درمانی.
چگونه درمانگر خوب و مؤثر را تشخیص دهیم؟
تحقیقات علمی نشان دادهاند که عوامل انسانی و رابطهای مهمترین نقش را در موفقیت درمان ایفا میکنند. درمانگر مؤثر کسی است که با گرمی، همدلی و آگاهی بینفردی عمل میکند و میداند چگونه ارتباطی ترمیمکننده با مراجع برقرار کند.
درمانگر مؤثر از مراجع آغاز میکند، نه از مکتب خود
درمانگران مؤثر ابتدا گوش میدهند، سپس بر اساس نیازها، فرهنگ و شرایط فردی مراجع رویکرد درمانی خود را انتخاب میکنند. آنها به جای تحمیل نظریه، درمان را به تجربهی فردی شخص مراجع نزدیک میسازند.
درمانگر مؤثر بازخورد مراجع را جدی میگیرد
یکی از نشانههای درمانگر حرفهای این است که مرتبا از مراجع بازخورد میگیرد:
آیا از روند درمان رضایت دارید؟ ، آیا احساس میکنید پیشرفت کردهاید؟، درمانگر مؤثر، مراجع را «شریک فعال درمان» میداند، نه صرفاً گیرندهی خدمات.
درمانگر مؤثر در ارتباط بینفردی ماهر است
گوش دادن فعال، همدلی، پذیرش بیقید و شرط و حضور ذهن، از ویژگیهای کلیدی درمانگران موفقاند. آنها در جلسات فقط گوش نمیدهند، بلکه با حضور عاطفی واقعی در کنار مراجع هستند.
درمانگر مؤثر از لحاظ فرهنگی آگاه است
هر رابطهی درمانی، نوعی برخورد میانفرهنگی است. درمانگر مؤثر دارای تواضع فرهنگی است و از یادگیری دربارهی پیشزمینهها و ارزشهای مراجع استقبال میکند. او میداند که هیچ دو تجربهی انسانی مشابه هم نیستند.
درمانگر مؤثر توان درونی مراجع را بیدار میکند
درمانگر مؤثر باور دارد که «نیروی اصلی تغییر درون خود مراجع است». او بهجای ارائهی نسخهی قطعی، به مراجع کمک میکند تواناییهای خودترمیمی، خودآگاهی و رشد شخصی را فعال کند. درمانگر مؤثر میداند که کارش نه «درمان کردن فرد»، بلکه «کمک به فعال شدن درمانگر درون او»ست.
هزاران درمانگر خوب و مؤثر وجود دارند، اما یافتن فرد مناسب شما نیاز به جستوجو دارد. شاید لازم باشد چند جلسهی آزمایشی با درمانگران مختلف برگزار کنید تا کسی را بیابید که واقعاً با شما همخوان است. این تلاش ارزشش را دارد، چون اگر درمانگری با ویژگیهای گفتهشده پیدا کنید، احتمالاً زندگیتان برای همیشه تغییر خواهد کرد.