سیده مبینا محسنی تکیه
همه ما تجربه چنین لحظاتی را داشتهایم. وقتی یک آهنگ میشنویم، بویی به مشاممان میرسد یا مکالمهای را میشنویم، ناگهان با احساسی منفی و نامربوط روبرو میشویم—شاید کمی ناراحتی، شاید ترس شدید—احساسی که با موقعیت هماهنگ نیست اما نمیتوانیم آن را کنار بگذاریم. این فرو رفتن ناگهانی در احساسات نامفهوم و ناخوشایند برای اکثر ما رایج است و چون در نهایت فروکش میکند، اغلب آن را «همینطوری که هستیم» تصور میکنیم. اما اگر بتوانیم شدت این تجربهها را کاهش دهیم و واکنشهای خود را مدیریت کنیم، میتوانیم آرامتر و مطمئنتر زندگی کنیم.
قدرت خاطرات کودکی و تأثیر عاطفی پنهان
اغلب ما حوادث دوران کودکی را به یاد میآوریم، اما تأثیر عاطفی آنها بر ما را بهطور کامل به خاطر نمیآوریم. ممکن است این حوادث را برای دوستان یا همسر خود تعریف کنیم، اما در روایت ما تنها به فهرستی از اتفاقات یا داستانها تبدیل میشوند. بسیاری از «داستانهای خندهدار» دوران کودکی که تعریف میکنیم، در بررسی دقیقتر، واقعاً شامل موقعیتهایی هستند که در زمان خود برای ما ناراحتکننده بودهاند. نوشتن درباره این تجربیات میتواند تأثیر ناشناخته آنها را آشکار کند و به ما کمک کند بفهمیم چه چیزهایی هنوز بر روان و رفتار ما اثر گذاشتهاند.
تأثیر نادیده گرفتن تجربههای گذشته بر زندگی روزمره
تا زمانی که این تجربهها بهطور کامل دیده نشوند و نتوانیم فکر کنیم چگونه دیدگاه ما نسبت به خود، دیگران یا جهان را شکل دادهاند، آنها همچنان بهطور ناپیدا بر زندگی روزمره ما تأثیر میگذارند. ممکن است نسبت به سر و صدای کودکانمان بیش از حد حساس شویم، هنگام شنیدن لحن خاصی دچار تنش ناگهانی شویم، از گفتن اینکه توسط دوستانمان آزرده شدهایم احساس ناراحتی کنیم یا از بیان بیماری خود امتناع کنیم.
نوشتن بیانی: ابزاری برای رهایی و آرامش
جیمز پنهبیکر، دکترا، دریافت که نوشتن درباره اتفاقات ناراحتکننده زندگی میتواند بسیاری از اثرات باقیمانده آن حادثه را کاهش دهد. او این روش را «نوشتن بیانی» یا Expressive Writing مینامد. تحقیقات متعدد نشان دادهاند افرادی که به نوشتن بیانی میپردازند، بهبود قابل توجهی در سلامت جسمی و روانی خود تجربه میکنند. در مقالهای با عنوان «مزایای سلامت روایت»، پنهبیکر و جانل سیگال توضیح میدهند که نوشتن درباره افکار و احساسات شخصی میزان مراجعات به پزشک را کاهش میدهد و مواجهه با تجربیات تروماتیک تأثیر مفیدی بر سلامت جسمی دارد.
چگونه خاطرات گذشته را به آرامش امروز تبدیل کنیم
در کتاب «Mindsight: The New Science of Personal Transformation»، دکتر دانیل جی. سیگل توضیح میدهد که نوشتن در دفترچه ذهن، عملکرد روایتگر ذهن ما را فعال میکند و حتی اگر نوشتهها را به کسی نشان ندهیم، میتواند واکنشهای فیزیولوژیک را کاهش دهد و حس بهزیستی را افزایش دهد.
در دوره آنلاین «درک زندگی خود»، تمرین سادهای برای کشف تأثیر خاطرات دوران کودکی پیشنهاد میشود: ابتدا ده تجربه ناراحتکننده از دوران کودکی خود را فهرست کنید؛ سپس در مورد احساسات خود در آن لحظات و تأثیر آنها بر دیدگاهتان نسبت به خود، دیگران و جهان بنویسید. این تمرین باعث میشود انرژی احساسی آزاد شود، ذهن آرامتر شود و نگاه شما به زندگی امروز روشنتر گردد.
رهایی از محرکهای عاطفی و بازگرداندن کنترل زندگی
سرکوب خاطرات و احساسات منفی انرژی زیادی میطلبد و میتواند باعث استرس، تنش و ناتوانی در مدیریت واکنشها شود. تصور کنید دنیایی را که در آن محرکهای عاطفی مرموز هر گوشه کمین نکردهاند، جایی که واکنشهای شما نسبت به خود، عزیزانتان و حتی راننده جلویی منطقی و قابل کنترل است. نوشتن درباره رویدادهای ناراحتکننده به شما کمک میکند در تجربیات فعلی محکمتر بایستید، احساس راحتی بیشتری داشته باشید و سلامت روان و جسم خود را بهبود ببخشید.
